Olayların mevcut halleriyle ve bugüne dek hep oldukları şekliyle baktığımızda, her eğitimin, çocukların kendi başlarına kazanamayacakleri belli bir görme, hareket etme ve duyumsama biçimini onlara empoze etmeye yönelik sürekli bir çabaya dayandığını açıkça görürüz. Yaşamının ilk anlarından itibaren, çocukları yemeye, içmeye ve düzenli saatlerde uyumaya zorlarız; onları düzenli, sakin ve itaatkar olmaya zorlarız. Daha sonra, başkalarının varlığına dikkat etmeye, alışkanlıklara ve görgü kurallarına uyumayı öğrenmeleri için onları zorlarız; ardından çocukları çalışmaya zorlarız, vs. Eğer zamanla bu zorlama kendini hissettirmemeye başlıyorsa, bunun nedeni, zorlamanın yavaş yavaş alışkanlıkların ve içsel eğilimlerinin ortaya çıkmasına yol açmasıdır; bunlar zorlamayı artık gereksiz hale getirir ve kaynağını ondan almak koşuluyla zorlamanın yerini alırlar.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.