Gül yüzünden ayrı cânâ âh u zâr etsem gerek
Eşk-i ceşmimle cihânı lâle-zâr etsem gerek
Mihnet ü derd ü belâ gam ihtiyâr etsem gerek
Gönlümü zülfün gamından bî-karâr etsem gerek
Ol perişânlıkda aklı târumâr etsem gerek
A sevgili! Gül yüzünden ayrı düşünce ah vah etmekten kendimi alamıyorum.
Gözümden akan kanlı yaşlarla cihan bağını kızıl lale bahçesine döndüresim geliyor.
İçimden, eziyetler, dertler, belalar ve gamları istemek geçiyor.
Gönlümü senin zülfünün ayrılığıyla dur duraksız bir divaneye döndürmek istiyorum.
Velhasıl bunca perişanlık arasında aklımı tarumar etmeyi arzuluyorum...
Sayfa 36 - MuhibbîKitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.