Günese bakınca ağlayan biri
Katre-i Matem İskender Pala
Gönuller avcısı guzel bir dilber yaşardı.Gül bahçesi onun yüzünü görse hasedinden kana tere batardı.Bahar gunlerinde bir gezintiye çıktı.Kırlarda bir gölgeliğin altina oturdu.Işığı her yanı aydınlatıyordu.Günes bulutla örtülebilir mi;o da öyleydi?
Oradan bir süvari geçti.Guneşi bulutsuz gördü. Işığına tutuldu,ağladı,yandı yakıldı. Kimsenin öğüdüne aldırmıyor,kavuşmaya da çare bulamıyordu.Günün birinde talih ona yardım etti.Yine bir kırda karşılaştılar.Lakin bu sefer şiddetli bir yağmur başladı.Tesadüf bu ya,ikisi aynı çadırın altına sığındilar.Sonra iki susamış bir kilim altına girdi.O sırada herkes"YA RAB!.Dindir yağmuru!"diyordu. Bunlar ise '"Allahım!Rahmetini devamlı kıl!"demekteydiler.Âşık'ın duası ise hepsinden öteydi:
"Arttır Allahım,rahmetini arttir,şimdi gemimi yüzdurme zamanı.Bu yağmur mahşere kadar yağsa,kıyamet neşeyle kopar.Allahim o saadeti bana nasip et!... 
