" Polifonik (çok sesli) musikinin eriyişinde Türk musikisinin büyük etkileri vardır. Fakat daha önemlisi, Batı çok sesli musikisinde, musiki, etkileyici ses gruplarının birleşmesiyle oluşurken; ritmik düzen, yani musikinin zaman içerisinde bir olay olmasının bilinciyle meydana getirilecek güzellik hiç gündemde yoktu. Batı klasik yahut Barok musikisini kökünden sarsan hadise, cazdır. Cazı yapanlar 16. asırda İslâmlaşmış, Müslüman Afrika’dan zorla götürülmüş esirlerdir. Onlar kendi aralarında bu ritmik düzenin şiirini yaşıyorlardı. 1934 yılına kadar İstanbul’dan Tunus’a müzisyenler gider; usul, makam öğretip konserler verirlermiş. Bu insanlar Amerika’da bütün Batı Barok musikisinin dışında bir halk musikisi geliştirdiler. Bunda ritmik düzen ve emprovizasyon çok önemli. Emprovizasyon yani taksim, Batı musikisinde mevcut olmayan bir hadise. Bu iki unsur, bugün bütün Batı musikisinin, Türkiye’deki bazı çevrelerin evrensel sanat dedikleri, birkaç asilzadenin kendi sarayları için sipariş ettikleri musikiyi kökünden sarsmaktadır. "
Timaş Yayınları
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.