Attar çocuklarla yoldaşlığı ahmaklık saymakta; Sadi çocuk yetiştirme konusunda sert önerilerde bulunmakta; Tusi kızların okuma yazma öğrenmesine karşı çıkmakta; İbrahim Hakkı soru sormaya, itiraz etmeye iyi gözle bakmamakta; Vehbi çocuğu geliştirecek birçok şeyi ona yasaklamaktadır. Daha da çoğaltılabilecek bütün bu örnekler, Osmanlı toplumunda modernleşme çağına gelinceye kadar aydınlar eliyle olumsuz bir çocukluk anlayışı ve eğitim felsefesi telkin edildiğini göstermektedir.
Sayfa 22
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.