"Bugün geride ne bırakıyorum diye düşünüyorum.Kopmuş gitmiş son bulmuş ilişkilerden ötekilere ne kalıyor benden?
Sanıyorum ilki hüzün ( o hep gelir...) “keşke” nin sınırına ulaşan; ağır bir üzüntü de taşıyan ama yaşanmış doluluğa “ çek git” diyemeyen hüzün...
Sonra kırıklık, burukluk, yitiklik— evet acı ( onda da bir hayli becerikliyimdir!) Artık geri çevirelemeyecek bir sürecin sonuyla; bir şeyin sonsuza dek yitirilmiş olduğu bilinciyle gelen yılgı,yenilgi, yıkım...
Şimdi ummak istediğim tek bir şey var; bütün bu yitim içinde, o sevdiklerimle, geriye, benimle ilgili, saygıya benzer bir şeylerin kalmış olması — geride birazcık da olsa saygı bırakabilmişsem ne âlâ; yoksa da yoktur işte !..."