"Bunun için kederlere gömülüyorum ya," diyordu Rodolphe. "Siz mi?" dedi Emma şaşkınlıkla. “Ama ben çok neşeli olduğunuzu sanıyordum." "Evet, ama görünüşte, çünkü insanlar arasındayken yüzüme alaycı bir maske geçirmesini bilirim; ama kaç kez, ay ışığında bir mezarlık görünce, gidip o uyuyanlara karışmanın daha iyi olup olmadığını düşünmüşümdür." "Ya dostlarınız?" dedi Emma. "Bunu hiç düşünmüyorsunuz?" "Dostlarım mı? Hangi dostlarım? Dostum mu var ki? Kim kulak asar ki bana?"...
Sayfa 169 - Can yayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.