Susuzluktan ölen bir biçare gibiyim. Bir pınar yanındayım, karşımda berrak ve serin bir su akıyor... Fakat kendi ihtiyarımla(seçimimle) dudaklarımı değdireceğim dakikayı geciktiriyorum. Yoksa ayrılığın acısını mı hatırlıyorum, onu ne kadar geç görürsem o kadar geç mi ayrılacağım sanıyorum?