Yaşar Kemâl'in Annesi:
*
''Benim aklım ermez. Hiç ermez yavrum. Sen okudun, yazdın, kaleminden kanlar damlar. Herkes diyor ki, senin oğlun gibi akıllısı yok, yok amma, Allah bir kere onu şaşırtmış. Dinsiz olmuş, hükümete karşı gelmiş. Dedim ki onlara benim oğlum dinsiz olmaz. Dedesi yedi kere Hacca gitti. Babası namazını hiç kazaya koymazdı. Koca Sadığın başı gider de namazı gitmezdi. Benim oğlum Urus olmaz. Biz Urusun elinden kaçtık da buralara düştük. O gavurun yüzünden bu hallere düştük. Yoksa biz Dördüncü Ordunun birinci Beyiydik. Gulihan Bey, benim oğlumun öz bir amcası olur, dedim. Gulihan Beyin çok köyleri vardı. Gulihan Bey, Dördüncü Ordunun kartalıydı, dedim.. Canını sıkma oğlum.. Allah bir aydınlık yol gösterir bize de.. Şu zenginlerin toprağını mallarını dağıtmaktan vazgeç. Beş parmağın beşi bir mi.? Allah fıkarayı fıkara zengini zengin yaratmış. Sen zenginlerin mallarını alır da fıkaraya verirsen, fıkaralar onu götürür gene onu zenginlere verir. Bak amcayın eline babanın bu kadar malı kaldı. İki yılda altından girip üstünden çıkmadı mı.? Hepsini zenginlere yedirmedi mi.? Gene de sana derim ki, bu sevdadan vazgeç. Fıkaraya yardım edeceksen zengin ol. Mal canın yongasıdır. Bu zenginler seni öldürürler. Öldürürler ya.. sen onların tüm mallarını al da dağıt.. olur mu.? Öldürmezler mi.?''
Sayfa 19Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.