yalnız ben ve ellerim kalıyordu uzun masalarda
evler o zaman annelerle üzgün, babalarla tövbe
bir harften üşüyordum gibi dilim daralıyordu
sokuluyordum bütün itirafların inine
herkesin itimåt beklediği aşklarda yolları gösteriyordum
oysa ilk ya geldikçe anlıyorduk ancak:
hepimizde başkasının hayatı asılı
şimdi, yaşamak için bize hile
Sayfa 30 - Zehir
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.