"...Gözü kapalı koşarken görmediği bir uçuruma ansızın yuvarlanmış gibi titriyordu. Kuşlar ağlıyor, çiçekler soluyor, yapraklar dökülüyor, ufuklar kararıyordu. Yılgındı. Çevresine karşı elini kaldırıp:
–Uyanınız! Kendinizi biliniz. Hayvanlar gibi amaçsız, örgütsüz, medeniyetsiz yaşamayınız. Bir millet olunuz...
Demeye cesaret edemez, bu gücü kendinde duyamazdı."
Sayfa 45 - Mor Menekşe YayınlarıKitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.