İsmi Jory Baker'dı ve daima tam vaktinde gelir, hiçbir provayı kaçırmaz ve seçmelerde tek bir hata bile yapmazdı. Göze çarpan bir yetenek, Angus Young veya Eddie Van Halen gibi iyi bir bir gitarist değildi, ama yeterince iyiydi. Barry'nin anlattığına göre Jory Baker bir zamanlar Saparx adında, çoğu kişinin o senenin en başarılı ismi olacağına inandığı bir grubun lideriydi. Creedence'ın ilk dönemlerine benzer bir tarzları vardı: sert sağlam gitar ve rock and roll. Şarkıların çoğunu Jory Baker yazıyor, kendisi seslendiriyordu. Sonra bir trafik kazası geçirmiş, kemikleri kırılmış ve hastanede tonla ilaç almıştı. Çıktığında "John Prine" adlı parçasında dediği gibi kafasında çelik bir plaka, sırtındaysa bir maymun vardı. Demerol'den eroine geçiş yapmıştı. Birkaç kez yakalanmıştı. Bir süre sonra metro istasyonlarında üç beş kuruş için gitar tıngırdatan bir müptela haline gelmişti. Ardından her nasılsa, on sekiz aylık bir dönemin ardından temizlenmeyi başarmış ve öyle kalmıştı. Kaybı büyüktü. Başarılı olması beklenen bir grup bir yana, herhangi bir grubun bile lideri değildi, ama provalara yine tam vaktinde geliyor ve hiçbir seçme sırasında hata yapmıyordu. Fazla konuşmuyordu, ama kolunun içindeki iğne izlerinin tümü yok olmuştu. Diğer tarafa ulaşmayı başardı, demişti Barry Grieg. Hepsi buydu. Bir zamanlar olunan kişiyle şu anki arasındaki geçiş döneminde neler olduğunu kimse bilemezdi. O hüzünlü yalnızlık cehennemini kimse analiz edemezdi. Değişimin haritası yoktu. Sadece... diğer tarafa ulaşılırdı.
Ya da ulaşılamazdı.
Sayfa 478
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.