Andre Maurois "İklimler". İki bölümden oluşan kitabı galiba ben yanlış zamanda okudum.En azından ruh halime derman olmaktan uzaktı. Yaşamla boy ölçüşüp onu dizginlemeyi başaranlardan olmadığımdan.Çok kasvetli geldi, keder yığdı üzerime. Okuyunca büyük felaketler, toplu kıyımlar vs yok niye bu keder diyeceksiniz, ama karakterlerin sinir bozucu özelliklerine rağmen, incecik çok zarif anlatılmış aşktan, acıyı yakalayacaksınız. Evet bir Odile oldum bir isabelle. Ben de Philippe'çeyi çözmeye çalıştım ya da Philippe'çeden çevirdim.Ne ki aşk? Var mı? Niye o? Niye başkası değil? Aşk aynı kalır da ağızlar mı değişir?Ya da birine duyulan aşk ve alınan karşılığın derecesine göre, sonra bi başkası olduğunda, onun kaderi bir öncekinden kişiliğe mühürlenenler midir?Mutluluğun protokolü var mı? Aşkın prospektüsü? Uğruna ölünen, öldürülen en büyük insani zaafiyet.. kişi sayısı kadar tarifi çıkabilir evet ama bazen de bi ortak paydası olur. Kim okursa okusun iklimler, o payda sahasına dahil.O içinde kalbime oturan "elimdekinden fazlasını yitirdim" sayfalar dolusu yazılmışa bedel gözümde.Durağanlığından ve kelimelere sinmiş kederden, rahat bi okumaydı diyemiyorum.Genç yetişkinler için zorlayıcı da olabilir. Yine de ben çok sevdim ve tavsiye ediyorum

İklimlerAndre Maurois · Helikopter Yayınları · 20082,790 okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitapzede