Edebiyatın ve sanatın en önemli türlerinden biri olan tiyatro, yediden yetmişe toplumun hemen her kesimine kolayca ulaşmayı sağlayan araçlardan biri. Zira tiyatro, insanları güldürürken düşündürüyor, düşündürürken de güldürüyor. Bu özelliğiyle tiyatro, başta insanları eğlendirmenin yanında kültürün aktarımında, sorunların hicvedilerek dile getirilmesinde, insanların kendini tanımasında ve eğitiminde çok büyük işlevleri yerine getiriyor. • • • Tiyatronun bu işlevlerini,

Molière’in kaleme aldığı 17. yüzyılda Parisli bir burjuva ailesini anlatan "

Cimri" adlı beş perdelik kısa oyunu okurken bütün boyutlarıyla gördüğümü söylemeliyim. Eser, yaşam felsefesi yalnızca para olan, her şeyden ve herkesten önce yalnızca kendini düşünen, çocukları dâhil kimseye güvenmeyen, bencil, paranoyak bir kişi olan Halpagon’un yaşamını anlatıyor. Yazar onu, “Onun sevmesinden kuru, onun okşamasından kısır bir şey olamaz. Vermek öylesine zoruna gider ki, selam bile vermez kimseye, onu bile alır; yalnız alır” sözleriyle resmediyor. • • • Molière’in Halpagon’un şahsında cimrilerin bu özelliklerini o kadar başarılı bir şekilde ortaya koyuyor ki, eserin neden Fransız ve dünya edebiyatının başyapıtlarından biri olduğunu daha iyi anlıyor insan. Yazar, oyunu her yaştan insanın anlayabileceği sade ve basit ifadelerle kaleme almış ve bir yönüyle tiyatroyu burjuva sınıfının bir eğlencesi olmaktan çıkarıp geniş halk kesimlerine taşımış. Eserdeki diyaloglar öylesine sade ve akıcı bir dille kaleme alınmış ki okurken kendinizi tiyatroda oyunu izliyormuş hissine kapılıyorsunuz. • • • Gerçekten de insanlık tarihinden bu yana cimriliğin, bir kişilik özelliği olarak hiçbir zaman değişmediğini görüyoruz. Aslında cimrilik eserde de anlatıldığı gibi özünde bir “paylaşmama/paylaşamama” sorunudur. Cimriler, yalnızca paralarını değil, sevgilerini, dostluklarını, arkadaşlıklarını ve muhabbetlerini de diğer insanlarla paylaşamıyorlar. Halpagon’un “Kime güvenmeli gayrı bu dünyada? Herkesten şüphe etmeli demek, herkesten! Kendimden bile!” sözlerinde de görüldüğü gibi kendilerine ve insanlara güvensizlikleri en üst düzeydedir onların. Yalnızdır onlar, o kadar ki yalnızlıklarının koynunda kendilerine ve sosyal çevrelerine de yabancılaşırlar. • • • Kabul etmeliyiz ki insan olarak her birimizin kendine göre bazı cimri yönlerimiz vardır. Nitekim “Cimri”yi okurken küçük gezegenimizde yaşadığımız gerilimlerin, nefretlerin, kavgaların, çatışmaların ve savaşların altında aslında bir paylaşamama sorunumuzun olduğunu düşünmeden edemedim. İnsanlık olarak ekmeğimizi, sevgimizi, arkadaşlığımızı, dostluğumuzu, acılarımızı, umutlarımızı, bugünlerimizi ve yarınlarımızı paylaşabilsek dünyamız daha yaşanılır bir yer olur zannımca… • • • Bugüne kadar çok fazla tiyatro eseri okumamış biri olarak, kitabı bazen kahkahayla gülerek, bazen hayretten hayrete düşerek, bazen de derin derin düşünerek bir oturuşta okudum. Bu itibarla her yaş grubundan okuyucunun çok rahatlıkla okuyabileceği bu eseri, içtenlikle tüm okurlara tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar diliyorum!