Evrensel insanlığımızın tüm dışavurumularında -yoksulluk, bezginlik, yıpranmışlık- ölümlü bedenimizin her yüce ihtiyacında, bizi insanları iyi veya kötü, itibari veya itibarsız, dürüst veya şerefsiz olarak sınıflandırmayı sevk eden yapay farklılıklar terimi dayatılır. Bu sahtelikler gittikçe azalır; geriye açlıktan ve susuzluktan acı çeken, uyuyup dinlenmeye ihtiyaç duyan, benim, sizin ve diğerlerinin olduğu gibi mutsuz hayvandan başka bir şey kalmaz.
Sayfa 59Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.