"Rahel Tanrı'yla Hesaplaşıyor", benim Zweig'le bir türlü bağdaştıramadığım ama bir o kadar da sevdiğim bir kitabıdır. Her seferinde Tolstoy okuyormuş gibi hissediyorum, kitabın kapağını çeviriyorum arada. Bu baskıda(Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları) 3 hikaye var:
Rahel Tanrı'yla Hesaplaşıyor,
Üçüncü Güvercinin Hikayesi,
Ölümsüz Kardeşin Gözleri.
Menkıbe tadında dini hikayeler hepsi de. Başlangıçta, ilk hikaye ile birlikte kitapla çok derin bir bağ kurarım. Çünkü Rahel'in şahsında gurur duyduğum şeyler var. Kaynağını tevrattan alan bir hikâye bu. İçerik bu şekilde değildir tabi, önemli olan vermek istediği mesaj. İkinci hikaye bittiğinde, bazı şeylerin asla bilinemezliği ile tanışırım. Bazı şeyler hiç konuşulmamış, üzerinde bile durulmamıştır. Bu onları önemsiz, amaçsız yapmaz. Ve hikâyenin sonunda, her şeyin bilinmesinin şart olmadığına ikna olurum: Dünya her türlü döner. Üçüncü hikaye Hint milletinin bir efsanesinden olabilir. Bir kaç şey var bana böyle düşündüren. Özellikle münzevi yaşama isteği, ölülerin yakılması vs. Bu hikâyede hayatın anlamını kavrarım. Ölümsüz kardeşin gözleri her zaman peşindeymiş gibi yaşamalı... İnsana ne lazım, insan ne ile yaşar tadında... Bu kadar net, güzel bir kitaptır.
