Gidenler, kalanlar, hatıralar...
İnsanlar, işler, telaşlar, evler hepsi yerli yerinde. Benim içinde yüzüp durduğum o boşluk gibi. Gidenler oluyor, kalanlar, yıkılanlar, ölenler ama o ‘boşluk’ içime zimmetli. Onu kimselere vermiyor onu hiçbir şey ile dolduramıyorum. Asla doymak bilmeyen bir tazmanya canavarına benziyor. Ona verdiğim, şarkılar, kitaplar, sözcükler de yetmiyor
··
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.