Enkidu daha da kötüleşti bu arada,
on birinci gün, on ikinci gün öyle geçti,
on ikinci günün sonunda yatağından doğrulup
Gılgamış'a seslendi, yanına çağırıp dedi ki:
"Kardeşim beni sevmiyor demek,
dediği gibi Uruk'ta [...]
dövüşürken korkmuştum, beni yüreklendirmişti;
o gün beni kurtaran kardeşim yüzüstü bıraktı şimdi.
Ama sen de, ben de [...]"
[...]
[Tabletin bundan sonraki bölümü yitik.]