Kimi zaman acı bir kader rüzgârı, insanlığın ruhunu daraltır, onu ölümün ufkuna doğru iter, kimi zaman da tatlı rüzgârlarla diriliş ufuklarına.
Kimi zaman ruhta yer yarılır, gök sarsılır, kaynar sular akar, dağlar devrilir. Ruh, kendi cehennemine düşmüştür. İnsanlık, kendi cehenneminde kavrulmaktadır. Depremin geometrisi, bir azap gibi insanı çevrelemiştir. Kimi zaman da, bir genişlik, bir açılış, bir gömüş serpintisi ruha sükûnet bağışlamakta.
Sayfa 7Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.