Çoğu insan, iyi, doğru ve güzel davranışları kendi nefsine, kötü ve yanlış olanları da başkalarına, Allah'a ya da şeytana yükleyerek, kendini rahatlatma eğilimi taşır.Gerçekte, kişinin başına gelen olumsuz durumların sebebi de çoğu zaman yine kendisidir.Fakat bir "günah keçisi" bularak olup bitenleri ona yüklemek, herkesin kolayına gelmektedir.Böylece bir kimsenin kendi özgürlük alanı içerisinde yaptığı eylemlerinin bir kısmının sorumluluğunu yüklenirken bir kısmını inkar etmesi-böylece benlik saygısını korumaya çalışması-, sık rastlanılan bir savunma mekanizmasıdır.Bu şekilde "kendini aldatma ve kandırma" tuzağına düşmekten kendisini kurtaran çok az insan vardır.Bunun farkına varılmadığında, giderek kendine yabancılaşma, kaçınılmaz bir durum olur.Gerçekte, kötülük kaynağı ve sembolü olarak en çok sorumlu tutulan şeytanın bile etkisi çok sınırlıdır.Bunun da ancak kendi istek ve eğilimlerimiz, zaaf ve dikkatsizliklerimizden kaynaklandığını bilmemiz gerekir.Samimi dindarların üzerinde ise onun kışkırtmalarının hiçbir gerçek gücü ve etkisi olmadığı bir gerçektir.
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.