Sevgilim sen bunu aldığında
-ki mektup denmez buna umarım bağışlarsın beni; yazamadığım mektuplarda biriktirdim kederimi.
Sevgilim istanbul' da yaz bitiyor
Bu güz gecelerinde ben, sardunlyaların arasında
Senin getirdiğin mumları yakıyorum
Bir fotoğrafa bakıp 'deniz ' diyorum
Ne kadar dingin, nasıl sonsuz, olduğu yerde.
Sevgilim beni bağışla sana mektup yazamıyorum
Yüzümün bir yarısı acı çekiyor, mavi
Bir fotoğrafta kızıl bir ufuk
Biriktiriyor kış icin oteki yarısı
Coşkuyla ilgili değil elbet hayatım.
Sevgilim seni bilmemenin kederli gölgesi altındayım
Deniz öylece duruyor orada, yazda .
Hayat öylesine caydırıcı ki korkuyorum
Sevgilim...bu dünyayı ben uydurdum
desem, sonrasını diyemiyorum.
Sevgilim, günün belli saatleri seni unutmayı deniyorum .
Sen bunu aldığında - ki mektup denmez buna
Umarım bağışlarsın kederimi, haylazlığımı,
Umutsuzluğumu, dalgınlığımı yani ;
Benden geçtiğinde anlamı sarsılan ne varsa...
Umarım herşey olacağına varıyor der, ve kabullenirsin
Kum nasıl çizmişse incecik bir camı.
Sayfa 70Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.