ayşe: Yalnızlık, kendi içinde iki kola ayrılıp tamamen zıt kutuplara yayılabilen bir şey. Ne garip. Bazı yalnızlıklar insana sahiden güven veriyor. Ondan bir duvar örüp sırtını yaslıyorsun, kalkan olup önünde duruyor, o mesafe derde deva oluyor, temassızlık iyi geliyor. Tercihe bağlı ve dozunda yalnızlıktan bahsediyorum. Belki de öğrenilmiş bir dinlenme biçimi. Fakat öbürü, yani mecburi yalnızlık çok yaralayıcı bir durum. Aslında birileri bedensel olarak var ama başka bir yerde. Veya kafası başka bir yerde. Ya da hiç yok. O kısım işte, bir miktar kol kanat kırıcı.

Yalnızlık, kendi içinde iki kola ayrılıp tamamen zıt kutuplara yayılabilen bir şey. Ne garip. Bazı yalnızlıklar insana sahiden güven veriyor. Ondan bir duvar örüp sırtını yaslıyorsun, kalkan olup önünde duruyor, o mesafe derde deva oluyor, temassızlık iyi geliyor. Tercihe bağlı ve dozunda yalnızlıktan bahsediyorum. Belki de öğrenilmiş bir dinlenme biçimi. Fakat öbürü, yani mecburi yalnızlık çok yaralayıcı bir durum. Aslında birileri bedensel olarak var ama başka bir yerde. Veya kafası başka bir yerde. Ya da hiç yok. O kısım işte, bir miktar kol kanat kırıcı.

Sayfa 124Kitabı okudu

İyiyim Oturuyorum Ceylan Taş

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ayşe