Öte yandan Beyaz Diş duygularını serbestçe dışavurmuyordu. Kendini yeni yollarla ifade etmek için fazla yaşlanmış, fazla katılaşmıştı. Fazla vakur ve temkinliydi, kendi yalnızlığı içinde çok fazla tetikte kalmıştı. Çok uzun zamandır suskun, mesafeli ve aksi bir tutum geliştirmişti. Hayatında bir kez bile havlamamıştı, şimdiyse tanrısı yaklaştığında onu selamlamak için havlamayı öğrenemiyordu. Hiç böyle bir tarzı olmadı, sevgisini ifade ederken asla abartıya kaçmadı veya salakça hareketlere başvurmadı. Tanrısını karşılamak için asla ona koşmadı. Hep belli bir mesafede onu beklerdi ama hep beklerdi ve daima oradaydı. Sevgisi bir tür tapınmayı andırıyordu; sağır, dilsiz, sessiz ve çılgınca bir hayranlıktı. Aşkını sadece gözlerinin sabitlenmiş bakışlarıyla, tanrısının her hareketini durmaksızın izleyen gözleriyle ifade ediyordu.
Sayfa 203 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.