Sevginin yaşama sunduğu ışıltı ve sevinçten yola çıkarak böyle bir tespitte bulunuyor sponville Neşe hocam. O kadar saf bir sevgidir ki annenin evladına duyduğu sevgi, nezaket, hoşgörü, sadelik, dostluk, cömertlik gibi bütün erdemlerin tamamlandığı, mükemmele yakın yaşandığı tek orijin noktasıdır diyor. Çok haklısınız, zaten pek çok düşünür bu devirde yaşama zahmetiyle yüzleşseydi, zihin aktivitelerini bu denli geliştiremezdi, öngörüleri kötürüm olurdu diye düşünüyorum. :) Herşeyden evvel düşüncenin hareket alanı ticari bakışa indirgenmiş durumda, bireysel bir tavrın silinip gittiği, özgürleşmenin erdemin semtine dahi uğramadığı bir dizginlenme yaşıyoruz... Neon ışıklarını aydınlanmanın yerine koymuş bir nesil :)
Teşekkür ederim yorumunuz beni çok mutlu etti, kalbinize hürmetle... ☘️❤️