Gösterilen her ilgiyi, başkalarına kurduğun her cümleyi kayıp zaman sayıyorsun. Herkes konuşarak onardı kendini. Sen, konuştukça yetersizlik duygusuna döndün. Mutsuzluğunu bedeniyle ölçen koroya, bunun bir çürüme olduğunu söyleyen aptaldın. Her güzelliğin, yakınlıkla ödenen acı bir kaderi var, dedin. Sonra elinde, herkesten yapılmış bir cevap- Kalbini geç keşfettin.
Git. Kapan. Yeterince yol biriktirdin. Küçük kasabalardan akşamların var. Sabah indiğin şehirlerin buğulu kalbi senin. Her çaresizlikten binlerce dalgınlık edindin. Bir gölge bilgisi olduysan, ışıkları unutma. Ne kadar acı verirse versin, seni doğuran bir kalabalığın oldu. İncinmek için kimse gerekmiyor sana. Zehir yüzüğün göğüs kafesinde. Yanlışı olmayandan koru kendini. Mahşerini sev. Onu sen kurdun...
Sayfa 218 - KapanmaKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.