Kesintisiz bir şekilde, her bir bölümünün içinden bir sonraki bölümün konusunu bulabildiğiniz bir yazı bekliyor sizi. Konunun akışı kopmadan bir köprü gibi diğer bir konunun içinde kendinizi buluyorsunuz. Şiirsel bir anlatım ve düzyazının ruha derinden hitap eden enfesliği diyorum ben, her bir cümle için. insanın ta içine, kimsenin dokunamadığı o demine dokunuyor, insanın özüne dokunuyor. Helallik istiyorum. Öncelikle hakkını veremediğim kelimelerden. Bu kelimelerin her biri gerçek bir dudağa düşse kömüre çevirirdi. Çok kullanımaktan mı, köklerinden koparmaktan mı, önünde durup bir türlü kapısını aralamayışımızdan m buz kestiler? Arşı "Arş" gibi algılayabilseydik göğün altında böyle mi yürürdük! Geceyi "Gece" bilsek, uyku girer miydi gözlerimize! Kubbeyi "Kubbe" görsek bir yankı bırakmaz mıydık ardımızda. Bereketi "Bereket" yapan göz nerede? İnsana "İnsan" çerçevesinden nazar edebilseydik bu muameleyi mi layık görürdük ona! Hakkını helal et dediğimizde ne istediğimiz biliyor muyuz? Bana bir burdak su ver, diyebilmek bile düşünmeyi gerektirirken, ne kadar kolay kuruyoruz bu sisli cümleyi: Hakkını helal et. Sisli, çünkü bunca hak yörüngemizde dönerken birini olsun yakalayamıyor bakış. "Hakkını helal et." meçhule atılmış bir ağ, bir türlü çekemediğimiz. Neyle karşılaşacağımızdan emin olamadığımız için sadece boşluğa atıyoruz ağı: Hakkını helal et!

Ay TiradıA. Ali Ural · Şule Yayınları · 20211,245 okunma

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sema Gülsoy