"Dans içimden yükselirken, artık hiçbir şeyin yararının olmadığı yerde her şeyi, hatta kendi kendimi bile feda etmek ve zamanın dışına çıkmak için inanılmaz bir arzu. Ayaklarım zamanı terk etmeyi yeğliyordu, ritim bunu istiyordu ve ben kendimi ritme tamamen terk etmek üzereydim. Varsın vahşet tekrar üzerimize kapansın. Varsın henüz yargısı verilmemiş, biçimlenmemiş, en ilkel nüve* bizi yutsun. Dans et Kassandra, kıpırda! Evet, geliyorum. İçimdeki her şey onlara itiyordu beni."
Sayfa 130 - Türkiye İş Bankası|Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.