Azra Kohen'in Gör Beni adlı kitabından bir alıntıyla başlayacağım; insan çevresinde en çok muhatap olduğu 5 kişinin ortalamasıdır, gibi birseydi. Sonra konudan sapacağım; bağlamak için.. Fikrin, zikrin uymamıştır, dedikleri hoşuna gitmemiştir, boş zaman kaybıdır ya da bunlar çok modern bahanelerse; senden birşeyler götürüyordur yani birşeyler katmak şöyle dursun, ama görünürde birşey yoktur seni ondan uzaklaşmaya haklı çıkaracak. Uzaklaşırsın böylesinden, Azra Kohen'in gazına gelerek, kendin karar vererek falan filan işte bir şekilde. Zaman geçer tekrar gelir değiştim ben seni de özledim der bir farklı konuşur falan aldanırsın teslim olur inanmak istersin dostluğuna , sohbete dalarsın sonraa.. pişman olman 5 dakikanı alır ama çok geçtir. Geçtir çünkü o kadar da kötü biri değilsindir. İşte öyle bir durum. Bilmiyorum ben mi zorum, bencilim ya da kibirli pek sanmam çünkü kendimim. Peki böyle düşünmek bizi kötü tarafa mi atar yoksa Ali Ural'ın Sevgili Dost diye başlayan yazısını okuyup utanmalı mıyım? Fakat kalbim diğerinden yana. Yalnızlığım ve şanssızlıgimla mutluyum. Şanssızım çünkü bana bunun aksini düşündürecek pek kişiyle karşılaşmadım. Ya da bu sohbet uzar