Yanı başımdan geçip gitti uzak bir yere
Ne varsa aktı gitti
Peşinden sürüklenmeyen bir ben kaldım geride.
Ve
Sesini de duymadım uzun zamandır
Gözlerim neredeyse silecek onu
Görsem yabancı sayarım belkide
Bu benim suçum değil
Tam da o kadar gitti benden.
Alıştım diyorum
O sol yanımda acıyan bir şeyler olmasa
Her şey bitecek
Olmuyor.
Ve sonra her şeyi başa alıyorum.
Ama ekim daha
Ve önümüz kış
Bahara bir ton sene var
Gelir bu defa belki...
HiraiZerdüş
Ne zaman yıkık, harap bina görsem 1-2 kitap koyasım geliyor belki insanlarda beni takip edip kütüphane sayısı artar diye :)
ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
Ben diyorum ki her fert baş ucuna; "Suçlu benim, herkes suçsuz!" levhasını asmalıdır.
Ben diyorum ki yegâne kurtuluşumuz herkesin herkesi affetmesindedir. Daha ötesi kanunların sorumluluğuna girer.
Ama görüyorum ki anlatamıyorum...
Hissediyorum ama anlatamıyorum! Çocuk, "Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz..." dedi. Ağladıkça anlıyorum... Ağladıkça anlıyorum... Artık bütün mantık hesaplarımı kaybettim. hem de öylesine kaybettim ki; Amerika'da bir cinayet işlense de, Dünya çapında bir ses sorsa; "Katil kim?", "Benim!" diye haykırabilirim! Soğuk kış geceleri, köprü altında yatan çıplakların vebali benim boynumda, gömleğimin yakasında... İsterse çareme adli tıp baksın fakat bir hastaneye girsem de kan kanseri çeken hastalar görsem acaba onları bu hale ben mi getirdim? diye düşünüyorum.
Ben ne yaptım? Uykuda, baygınlıkta, annemin karnında, babamın kanında hangi cinayeti işledim? Hangi mukaddesi kirlettim ki kendimi gelmiş gelecek bütün fenalıkların tek sorumlusu biliyorum? Dışımda ne arıyorlar? İçime doğru suçluyum ben!
(Resi Bey.......)
Ne zaman görsem üç noktayı cümle sonlarında yadırgardım. Söylemek istediklerim boğazıma düğümlendiği günü sebebini anladım...
Çocuk
Sükutun çığlık olduğu geceler vardı eskiden
Ansızın gelen sürprizler vardı eskiden
Oysaki bugün bi yığın çözüm bekleyen sorulara susup sükutu hayaller var
Nerde bir çocuk görsem köşe başında bekleyen
Öyle ağlamaklı öyle sessiz
Ve gözyaşlarını kol yenine silen çocukluğum dikilir karşıma
Çocukluğum siyah bir perde gibi iner gözlerime
Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum. Kafamda, hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan muazzam hayaller, bana her şeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor... Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum. Bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman ne kadar hazin bir hal aldığımı tasavvur edemezsiniz. Kış günü sokağa atılmış üç günlük bir kedi yavrusu gibi kendimi zavallı hissediyorum. Odamdaki duvarlar birdenbire büyüyüveriyor. Pencerelerin dışındaki şehir ve hayat bir anda, insanı boğacak kadar kudretli ve geniş oluyor... Zannediyorum ki tasavvuru bile baş döndüren bir süratle hiç durmadan koşup giden bu hayat ve bir avuç toprağının bile doğru dürüst esrarına varamadığımız bu karmakarışık dünya beni bir buğday tanesi, bir karınca gibi ezip geçiverecek... Böyle acz içindeyken odamda her şey bana küçüklüğümü ve zavallılığımı haykırıyor. Sokağa fırlıyorum. Bir tek yakın çehre görsem de yanında yürüsem, hiç ses çıkarmadan yürüsem diyorum. Halbuki ara sıra karşılaştığım ahbapları görmemezliğe geliyorum. Hiçbiri bana bu anda yardıma çağrılacak kadar yakın görünmüyor. Bilmem beni anlıyor musunuz?
|Sabahattin Ali - İçimizdeki Şeytan(Sayfa 88)
Nerde bir müslüman görsem oturmuş ağlıyor
İndirmiş yeşil sancağı karalar bağlıyor
Bırakın maziyi Yavuz gelecek değil ya
Bu ne acizlik be kardeşim aklım almıyor…..e.meral
ARA GÜLER 100 YÜZ
“100 YÜZ”, Ara Güler’in Türk Edebiyatından 100 edebiyatçının portre fotoğraflarını çektiği ve her edebiyatçının eserlerinden kısa bir örnekle zenginleştirdiği yazar fotoğrafları kitabı. Ara Güler, kitabın arka sayfasında şöyle yazar; “Eğer ben bu insanların fotoğraflarını çekmese idim, Türk Edebiyatı yüzsüz(100 süz)
O yar gelir yazıda yaban gül olur
Yüzün görsem tutulur dilim lal olur
Aşka düşen divane gezer del olur
Evlerine vara da gele usandım
El oğlunu ben kendime yar sandım
Yüreğime hançerde soktu gül sandım