'Eğer kaybettiğim insanları hâlâ görebilseydim bu kadar zor olmazdı. Sadece yüzlerini görsem, benimle konuşmasalar bile olurdu. Ama yerin altında olduklarını ve onları bir daha asla göremeyeceğimi bilmek... İşte bunu kaldıramıyorum.'
Sayfa 188
Bilir misin sana olan sevdam aşkın hikmetinden değil, bizatihi illetindendir... Değil yaz ortasında ayaz; kış ortasında baharı görsem kıblemiz şaşmaz! Başım dik , bağrın asam ; sen elif gibi durdukça ,menzile revan yollarda ben yalpalamam.
Bir daha görsem seni diyorum, bir daha görsem
Bir gün olsun bir dakika olsun
gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım
Sayfa 52
Ansızın ölmek istemiyorum, ölümün ağır ağır gelişini görsem keşke.
Ne hissetsem, ne görsem, neye değer versem hepsi, baştan sona bir vehim değil mi, gerçekten hayli farklı bir kuruntu değil mi?
Ama bazen de yol tam da gerçek bir kitaba benzer. Kitap ilerler ve her bir sayfa bir yol taşı, bir durak, bir vasıta, bir istasyon oluverir. Ya gelecel güzel haber bir diğer sayfadaysa? Ya beklediğin gelecek sayfadaysa? Ya aradığın tam da o sayfadaysa? Ya işte bu dediğin, sevinçten ağladığın, bu yazarı görsem boynuna sarılacağım beni bu kadar iyi tanıyan biri var mıymış dediğin, ah be işte tam ben dediğin ya diğer sayfadaysa? Devam et çünkü yol, yolda anlaşılır.
Sayfa 17Kitabı okudu
ŞEFİKA: Nasıl seviyorsun. Muhabbet sana ne türlü haller getiriyor? Söyle! Söyle, bakayım!
ATA: Ne türlü haller mi getiriyor? Zamanı zamanına benzemez... Gün olur, yanıma gelsen âzamin her biri ayrı ayn yanmaya başlar. Sanki vücuduma alevden bir gömlek giydirirler, Yanımdan gitsen canım vücudumdan çekilir. Çekildiğini her zerrem ayrı ayn hisseder. Her tarafıma hafif bir titremek gelir. Gönlüm yerinden kopacak da arkandan koşacak gibi olur. Gün olur, zihnimde, yoluna ölüp de seni başı ucumdan ağlar görmekten büyük bir devlet bulama. Sonra ağlayacağını düşünürüm, sana acıdığımdan kendime de acımaya başlarım. Dünyada ne kadar güzel şey görsem, elbette, senin bir yerine benzetirim. Sonra gördüğüm şeyin her tarafında bir kusur bulurum.
O da gözümden düşer, yine yalnız sen kalırsın.
Uykuya seni rüyada görmek ümidiyle yatarım.
Uykudan hayalini kaybetmek korkusuyle kalkarım. Her halim tarif olunmaz ki, nasıl söyleyeyim.
Dertliyken neşeye katılmak ah çekmekten ağır. Ama insan öyle de bir yapıyor ki, diyorsun başkaları bana hayıflanmasın, halime üzülmesin. Beni güçlü görsünler. Ben şimdi, ne zaman çok neşeli birini görsem çok acıyorum. Diyorum, ah… Çok çekmiş.
Sayfa 89 - Everest Yayınları
yağmur yağarken saray yerine bir tavuk kümesi görsem, ıslanmamak için belki kümese girerim. Fakat kümes beni yağmurdan korudu diye, şükran borcumu ödemek için kümese saray gözüyle bakamam
