Çok hoş, etkileyici, şüphe uyandıran ve bittikten sonra düşünmeye devam ettiren bir eser. Akıcı, sürükleyici, düşündürücü özellikle Türk tarihine ilgi duyan kişilerin severek okuyacağı bir eser. Hatta doyamayıp, keşke Ayşe Pusat gözüyle de anlatılmış bir hali olsa, keşke sonda bahsettiği geri gelişini içeren bir devam kitabı olsa diyebilirler.
Atsız Bey'in Bozkurtlar Diriliyor ve Bozkurtların Ölümü eserlerinde sıkça vurguladığı şerefli yaşam, şerefli ölüm tanımlamaları bu eserde de kendini göstermiş. Yazarın özel hayatından fazlaca izler taşıyor ve iyi ki de taşıyor. Atsız Bey'in şair kimliğinden bol bol istifade edebiliyoruz. Karakterlerin temsil ettiği duygular, canlı-cansız varlıklara yüklenen anlamlar çok etkileyici ve insana "ben bunun sembolüyüm!" diye bağırıyor adeta! Özellikle Şeref Bey... Kitabın bitişi ise yine daha önce kaleme aldığı bazı eserlerinde rastladığımız şekilde ani, net ama bir o kadar da şüphe uyandırıcı oluyor.
İyi okumalar.
