... insan sevdiğiyle ilgili olarak tam bir cehalet içinde yaşar.
Zahmete değecek bir insan için sıkıntıya katlanmak en büyük zevktir.
Bir şişenin içinde Çin prensesinin bulunduğuna inanan adamın hikâyesini bilirsiniz. Onunki bir delilikti. Tedavi ettiler. Ama deli olmaktan kurtulunca aptal oldu. Bazı hastalıkları tedavi etmeye kalkışmamak gerekir; çünkü daha vahim başka hastalıklara karşı bizi korurlar.
Aslında yalnız yaşamadığımızı, başka bir âleme ait, aramızda uçurumlar bulunan, bizi tanımayan ve bizi anlaması imkânsız bir varlığa zincirlerle bağlı olduğumuzu, hastalandığımızda fark ederiz; bu varlık, bedenimizdir. Yolda karşımıza çıkan bir haydutun, bizim derdimize olmasa da kendi kişisel çıkarlarına duyarlılık göstermesini sağlayabiliriz. Oysa bedenimizden merhamet dilenmek, bir ahtapotla konuşmaktan farksızdır; sözlerimiz onun için suyun sesi kadar anlamsızdır; onunla birlikte yaşamaya mahkum olmak korkunç şeydir bizim için.
... tıbba inanmak, çılgınlıkların en büyüğüdür denilebilirdi, eğer tıbba inanmamak daha büyük bir çılgınlık olmasaydı...
İnsan bütün akıl hastalıklarına birden sahip olamaz.
Diğerlerinin takıntısı kendisinde yok diye seviniyor, kendisinin başka bir takıntısı olduğunu ve onu başka takıntılardan bu takıntısının koruduğunu düşünmüyordu.
Sinirli mizaçlı insanlar
Sinirli bir yapınız olduğunun söylenmesi sizi kızdırmasın. Siz yeryüzünün tuzu biberi olan o harikulade ve yürekler acısı soydansınız. Bütün yüce şeyleri bize sinirli mizaçlar vermiştir. Dinleri kuran, şaheserleri yaratan onlardır, başkaları değil. Dünya kendilerine neler borçlu olduğunu, hele hele onların bütün bunları dünyaya verebilmek için ne acılar çektiğini, asla bilmeyecek. Güzel müziklerin, güzel resimlerin, binlerce inceliğin tadını çıkarırız, ama onları yaratanlara nelere malolduğunu, ne uykusuzluklara, gözyaşlarına, ihtilaçlı gülmelere, kurdeşenlere, astımlara, sara nöbetlerine, hepsinden beter olan ölüm korkusuna malolduğunu bilmeyiz (...)
Sinir hastalıkları olmasa büyük sanatçılar olmazdı (...)
... sinirsel hastalığı olmayan bir hekim, bırakınız iyi, ortalama bir sinir hastalıkları uzmanı bile olamaz, Sinir hastalıkları alanında fazla saçmalamayan bir hekim, yarı iyileşmiş bir hastadır; tıpkı eleştirmenlerin artık şiir yazmayan şairler, polislerin artık hırsızlık yapmayan hırsızlar olmaları gibi.
Tüpün altını kapattım mı diye yeniden eve dönmüşümdür:
Ben, hanımefendi, sizin gibi albümin hastası sanmıyorum kendimi; beslenme, açık hava sinirsel bir korku yaratmıyor bende, ama kapım kapalı mı diye bakmak için yirmi kere yataktan kalkmadan uyuyamam.
Ayrıca yanımızda çok güçlü birisi var ki, onu bundan böyle doktorunuz olarak tayin ediyorum. O da sizin rahatsızlığınız, aşırı sinirsel etkinliğiniz. Bu yapınızı tedavi edebilirim,ama bunu yapmaktan kaçınacağım. Ona söz geçirmem yeterli. Masanızda Bergotte'un bir eserini görüyorum. Sinirsel yapınız tedavi edilse, onu sevemezdiniz. Peki ben, onun size verdiği hazzı, aynı hazzı katiyen veremeyecek olan bir sinirsel sağlamlıkla değiştirme hakkını kendimde bulabilir miyim? Bu hazzın kendisi, etkili bir ilaçtır, belki de ilaçların en kuvvetlisidir.
Her insan yalnızdır gerçekten.