Şeyma
@gul_ypc
Her yeni gün yaşamı değiştirmek için bir şanstır.
31 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Şeyma tekrar paylaştı.
Ah! Şu Ebeveynler...
Eğer bir insan hayatı boyunca anne-babasının gözlerinde belli bir role uygun yaşamaya çalışmışsa ve bu imajı da sonradan kendi içinde taşıyıp devam ettirmişse; bırakın kendi gücünün ne olduğunu bulup inandıklarını savunmaya çalışmak, neye inandığını bile bilemeyecektir. Hareket etmeye başlamasından önce bile onun cesareti bir boşluktur çünkü kendi içinde gerçek bir temeli yoktur.
Sayfa 216 - KuraldışıKitabı okudu
Kendi hayatının ve çevresinde ilişki kurduğu insanların hayatının anlamsızlığı ile yüz yüze gelmemek için sakladığı bir çok 'çöplük', gün ışığına çıkmaya başlamıştı.
Sayfa 31Kitabı okudu
-Biliyor musunuz Arif Bey, değişimin olduğu her yerde mutlaka direnç oluşacaktır. Bu son derece doğal.
-İnsanların düşüncelerini bile bile değişmek, hatta değişmeye teşebbüs etmek zor değil mi, Doğan Bey?
-Eğer savaşçı olma yolunda iseniz, başka türlüsünün olamayacağını bilirsiniz, bir daha 'zor' veya 'kolay' terimleri içinde düşünmezsiniz.
Sayfa 29Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Evet, siz ne kadar değişirseniz, çevreniz o şiddette size direnecektir.
Sayfa 29Kitabı okudu
Özel Bir Hapishane
-Bilimsel psikoloji uzun zaman bu farkında olan, gözlemleyen bilinçle, gözlemlenen arasındaki farkı pek önemli görmedi. Böylece ne oldu biliyor musunuz?
-Hayır, bilmiyorum, ne oldu?
-Gözlemleyen benle, gözlemlenen ben arasındaki fark bilinmeyince insanlar gözlemlenen şeyin içinde hapis oldular. 'Ben öğretmenim, marangozum, babayım, anneyim, müslümanım, kadınım, erkeğim' gibi sosyal rollerin içinde kendilerini tanımlamaya çalıştılar ve tabii ki boğulup kaldılar.
Bir süre sustum. Kahvemden bir yudum aldım. Arif Bey'in gözünün içine bakarak, tane tane şunu söyledim:
-Sizin bunalımınızın temelinde, sizin de böyle bir hapishanenin içinde olmanız yatıyor.
Arif Bey dikkatle söylediklerimi dinliyordu. Gözleri heyecanını saklayamıyordu. Şu anda birçok şeyi gördüğünü ve anladığını sezinliyordum.
Bir süre sessiz kaldıktan sonra, konuşmaya başladi:
-Beni tıpış tıpış hapishaneye sokmuşlar da haberim yokmuş. Hatta onlar sokmamışlar, ben hapishaneye kendi ayaklarmla gitmiş, hapishanenin kapısını da üstüme kilitlemışim. Daha sonra hapishanenin penceresinden bakarak, "Batsın bu dünya" arabeskini söylüyorum.
Sayfa 22Kitabı okudu