Günaydın haziran gülüşüm, gülüşümün tek adresi. Şimdi soracaksın bana, benden başkasına gülümsemedin mi? Diye; evet güldüm çok güldüm ama ben kimseye sen gibi gülmedim yani gözlerimin parladığını kimse söylemedi.. Bilirsin ben görmeden özlediğimi hissetmem ama bu aralar doğa benimle oyun oynuyor gibi, hafiften bir rüzgar esiyor sanki sen az önce yanımdan geçmişin gibi, dönüp etrafıma bakıyorum. Yağmur yağıyor, seninle aramızda geçen diyalog geliyor aklıma bilirsin sevmem ben islanmayi sen ise benim aksime seversin yağmurda özgürce yürümeyi sonra hüzün yerini yüzümde ki tebessüme birakıveriyor. Kar; duydum ki şehrine kâr yağmış sahi sevgilim biz seni seninle karda yürüdük mü? hiç ayak izlerimizi biraktikmi, kar topu oynadikmı parmaklarlarimız üşüyene kadar ya da bunlar sadece benim düşlerimde ki hayallerden birimiydi bilmiyorum .. Ben seni özledim galiba ya da bu yine bana doğanın bir oyunu.. 🎈
Sadece 5 Dk'nı ayırıp okur musun ?
Hep kendimden bahsederken güzel anılarımı yazardım.İşte kötü bir anım ~
Büyük ihtimalle yazarken ağlayacağım.
Başlıyoruz ~~
Ben daha minicik , miniminnacık bir kızken, ailesine düşkün biriydim.Tahmin edebiliyorsunuzdur zaten...
Bir gün sabah erkenden uyandırdı annem beni, daha uykum vardı niye uyandırmıştı ki beni ?Üstümü giyindiriyor..bu etek
"Müslüm Baba" insan ölünce değer kazanır!
"Müslüm" Baba,
kimlere kimlere jilet attırdın
yarın o kollar senden hesap soracak olursa, ne yaparsın bilmem artık!
Beni öyle şartlandırdılar ki, nerede ağlayacağım diye bekleyip durdum
sonuç, film bitti ama ben bir türlü ağlayamadım
sorun belki de bende
şimdi olaya birkaç açıdan bakmak lazım
öncelikle oyuncuları ele alırsak,
Ah'lar Ağacı
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
Deprem bırazcık yatışsın bir sürü şey yazacağım demiştim konuşmanın zamanı geldi diye düşünüyorum.
Ben bu depremde ailemi öğrendim, dostlarımı öğrendim, arkadaşlarımı öğrendim ve çevremde tanımadıklarımı öğrendim.
Deprem olduğu ilk dakika evde hepimiz kacisiyorduk ben daha uyanmadim sonra biri kulağıma fısıldadı sanki fırladım yataktan herkes
'hayat'ta üzerine düşünülecek şeyler; montaigne ve monteyn.. :D
bundan 15-16 sene öncesinde köyde olduğum bir gündü.. akşam saatleriydi.. bizim oralarda hayat denilen, evin önünü kaplayan üzeri kapalı, çevresi açık yüksekçe yerde (şu evin girişi gibisine bi' yer; 4.bp.blogspot.com/-hLE3QMeLxcw/V1... ) yeğenim ile birlikte