'Gülşiir'
Sorular sormak için geldim şu dünyaya
Yaşım acıların yaşıdır
Boynumu üzgün bir çiçek gibi kırıp da
Yollara düştüğümde, başımda deniz köpüklerinden
Ya da sabah yellerinden bir taçla
Yürüdüğüme inanırdım - yanılırdım
Geceyi günle, acıyı sevinçle kardığım
Bu söylencenin bir yerinde durakladım
Ve anlatmadım, konuşmadım bir daha...
Ahmet Erhan
GülşiirAhmet Erhan
Beynime bir sarkaç gibi vuruyor sorular Neresinde yanıldık biz bu yaşamın?
Hangi el bozdu büyüyü,
hangi yazı acılara hüküm verdi,
soldan sağa taşarak?
Kalbimde yıllardır kabuk bağladı yaralar
Ödüm kopuyor, birgün hepsi birden kanamaya başlayacak diye
Yenilmeyeceğim,
boyun eğmeyeceğim hiçbir şeye
Hep direnen bir yanım kalacak
"Çapraz yalnızlıklar astım göğsüme
Yollarda bir savaşçı gibi yürüdüğüm doğrudur"
Ahmet Erhan, Gülşiir
Sık sık yokladığım her birinden hayatımda bir iz bulduğum ve herkeste yankı uyandırabileceğini düşündüğüm şiirler;
*Penye ve Hakikat / Osman Konuk
*Seksapel Seksen Papel / Murat Menteş
*1948 Yazına Güzelleme / Ergin Günçe
*Ofelya / Arthur Rimbaud
*Mor Külhani / Ece Ayhan
*Salihat-ı Nisvandan Saffet Hanımefendiye / Turgut Uyar
*Kafiye / Necip
“Şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen
Yüreğimi bir gün yollara atarsam
Bir gün bir nehir yataklarına dolarsam, korkarım
Suyumun çoğu senden yana akacak
Bütün sözcüklere adını ekleyeceğim
Güldeniz, Gülekmek, Gülyağmur, Gülsarap
Gülaşk, Gülsiir, Gülahmet, Gülerhan
Ey gül yaşamım, yitip giden düşlerim! Ahmet Erhan
Bütün sözcüklere adını ekleyeceğim
Güldeniz, Gülekmek, Gülyağmur, Gülşarap
Gülaşk, Gülşiir, Gülahmet, Gülerhan
Ey gül yaşamım, yitip giden düşlerim!
Ahmet Erhan
GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Gülşiir
Geceyarısı karanlık bir bozkırda
ışıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım.
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
ve bilmeyen sonsuzluk nedir.
Haklı kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir...
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim hangi yasa
bir beşikle bir darağacını
aynı ağaçtan, ne adına verebilir?
Ahmet Erhan
Gülşiir
Bende dünyanın acısıyla sevinci öpüşüyor Irmakların birleştiği o nokta benim
İtilip tekmelendiğim bütün kapılarda
Bana atılan her taş şimdi çiçek açıyor.
Ahmet Erhan