İnan bana Frankenstein, içim iyilik doluydu; ruhum sevgi ve insanlıkla ışıldıyordu ama yalnız ve perişan bir şekilde acınası değil miyim? Sen, yaratıcım, benden tiksiniyorsun; durum böyleyken bana hiçbir borcu olmayan diğer insanlardan bir şey ümit edebilir miyim?