Bu okuduğum ilk Ayfer Tunç kitabı. Sanırım son olacak. Yazar hikayeyi anlatırken o kadar uzun cümleler kurmuş ki... Üniversitede bitirme tezimi yazarken hocam beni şöyle uyarmıştı "Kısa cümleler kurmak ustalık ister, uzun cümleleri herkes kurar" hep o hocamı andım okurken. Karşılıklı diyaloglar başlayana kadar - ki bu yaklaşık ilk 200sayfayi kapsıyor- cümleler nerede başlayıp nerede bitiyor bilemiyor insan. Jose Saramago ile yarışır neredeyse.
Veyhasil kelam sevemedim. Kalemini, kurgusunu, olay döngüsünü...
Ama tabi ki zevk meselesi. Farklı bir çok arkadasimin ayrı ayrı tavsiyesi ile edindim bu kitabı ama ben tavsiye etmem.