Gerçek sevgiyi bulduğumu düşünmüştüm
Ta ki kendimden ödün verip gün geçtikçe kendimden uzaklaşıp karanlığa çekildiğimi farkedene kadar.
Yalan dünya yalan dolan menfaatle yoğrulmuş;
Kim demiş ki eğri ağaç, gün geçtikçe doğrulmuş;
Doğru garip, eğri ağam paşam denmiş çağrılmış;
Yalın ayak, pantolon yırtık ben bu yola koyuldum.
bitmesin, hayır şimdi bitmesin
ne olursun bitmesin, bitmeyelim
ben henüz hazır değilim bu sona
hiçbir zaman da hazır olmayacağım
acılarım var üstelik, üstesinden gelemediğim
yorgunum da, hemde çok
ben şimdi nasıl taşırım bunca yükü
bir başıma, yapayalnız
anla işte sana ihtiyacım var
ellerimden tutmana, yanımda olmana
başımı omzuna yaslamama
senden gidersen şimdi benden
ben nasıl yaşayabilirim ki
üstelik içimde ki yaşama sevinci
gün geçtikçe azalırken
gitme ne olursun
ben henüz hiç hazır değilim
bu sona, ayrılığa ve de
sensiz kalmaya ..
mavikirlangiic
Sözlerimi etime basıyorum
Sevgilime İftira
Dudaklarından kalkarken boynun kurcalar beni
bir yanımı kara çıbanlara saldılar,ıslak
bir yanım hiç ayrılmamıştır,gümeçlerde saklıdır
ondan ki nefret içinde omzunu okşuyorum
ama bana şimdi gerçekten zor gelen şey
bir grevin çocuklara kazınmış izlerini hatırlamak
sözlerimi etime bastırıyorum
içimde çalılıkları yaran bir
Ben alıştım zaten yaşadığım her şeye , sadece gün geçtikçe canımı daha fazla yakıyor.
En son ne zaman iyi bir kelime söylendi ki yüzümüze…Ne bileyim bir iltifat ya da içten bir “nasılsın…” bilmiyorum.İçimdeki buhran çok büyüyor gün geçtikçe umutsuzluk içimde çoğalıyor…
-Zeynep Nur
Anlatılmayan duyguların esiri insan
Gül bahçeleri, tuzlu yağmurlardan muzdarip
Kimisi tek bir papatyası olacak kadar güzel
Kimisi gül bahçelerine rağmen çirkin
İşte ölüyor bir bir gün geçtikçe kalplerdeki güller
🍂Gülten Akın: “Şiir kimseye dokunmuyor ki.”
Sine Ergün: Gülten Akın şiiri ellinci yılını devirdi. Okur şiirlerinizle, hem dünyayı algılayışı ve bunu şiire işleyişiyle ayrıksı bir kadın şairin 1950'lerden bu yana yaşadıklarına, duygu ve düşüncelerine tanıklık ediyor hem de bu süreçte yaşanmış toplumsal olayları anımsıyor. Son kitabınız Kuş
Her gün dünden daha çok yorgun hissediyorum .
Gün geçtikçe herşeyden sıkılıyor, hiçbir şeyden tad alamıyorum .
Hiç Kimseye güvenemiyor dostluk kuramıyorum .
Bilemiyorum bu dünya bana mı tatsız anlamsız boş geliyor yoksa aynı düşüncede olanlar var mı?
Çocukken yaptığımız kimi şeyler, büyüyünce sorunlarla baş etmeye çalışırken yapılabilecek küçük hediyeler gibi verilmiş bize. Hırs, vücuduma enjekte edilmiş yetişkinlerden. Bunu üzerimden atabilmek için basketbolu kullanmışım farkında olmadan. Üzerimdeki hırsı, hemen her harekete "steps" diyen daha da çok arttırmış, bedenim yoruldukça dökülmüş hepsi üzerimden.
Kapana kısıldığım anlar olmuş. Mevsim yazsa, yokuşunu nefes nefese çıktığım o parkta, yüzüme çarpan rüzgarı hissederek özgürmüşcesine inmişim elimdeki bisikleti sürerek. Hatırladığım kadarıyla eminim; tokalarım, taclarım bile bisikletimin tekerleklerine taktığım yıldızlar kadar süslü değildi. Unutmuşum bir bisiklete sığdırabildiğim özgürlüğümü süslemeyi.
Yazdıkça hatırladıklarım bi kenara, büyüdüm ve başka şeyler buldum. Bulduklarım farklıydı ama sebep hep aynı: sorunlarla başa çıkma. Yine bir Didem Madak şiirinde fark ettim:
"Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım."
Gün geçtikçe evcimen ama şair olmayan bir Didem Madak'a mı dönüşüyorum yoksa. Neredesin Maviş anne, dünyanın bütün sabahları için alacağın bilet üç oldu.. N'olur benimki de umutsuz bir yer olmasın..
Sayın Okur;
Uyan!!
Kendime yakın mıyım yoksa gün geçtikçe daha da uzaklaşıyor muyum inanın bilmiyorum.Her gün bir bir çırpınışla yaşıyorum. Belki bir umut,bir adım da olsam yakınlaşırım diye..Ama hep yollar yanlış,çıkmaz ve sonunda daima uzak..
Bir roman yazıyorum,her defasında ölüyor kahramanım..
Onu bile yaşatamadım ben!!
Sappho, liderlik ve Papirüs kağıdı
Farklı kimlikleri barındıran deniz yolculuğunda denizin olumsuz hava muhalefetinden dolayı gemideki insanlar bir adaya yerleşmek zorunda kalır.
Gün geçtikçe kaos, kaygı ve düzensizlik derinleşir ve bu durumu nizama getirmek için bir lider gerekir.
O lider de elindeki papirüs kağıdında tanrıların insanlar için emirler yazıldığını ve kendisini bunun için aracı yaptıklarını dile getirerek gruba emir ve dizayn sunar.
Halbusem ki o papirüs kağıdı boş hiçbir şey yazmıyor ama insanlar o kağıdı hiç sorgulamadan itaat ediyor.🤔😂
Sappho: Uçurumdaki Çığlık
Zarifoğlu hayranlığım gün geçtikçe artıyor.
İştahla gülünmez bizde ;
Az biraz tebessüm edilir .🍀
Cahit Zarifoğlu
Her sabah aynanın karşısında harap olmuş bir yüz
Utanırcasına yansıtıyordu bedenindeki tüm çaresizliği
Saniyeler geçer miydi hiç ölümsüz?
Gün geçtikçe azalıyordu hayata karşı olan sevecenliği