Bir selam ver günün çiçekleri açsın.
Bir günaydın de bütün gönüller aysın,
Bir sözünle,
Bir gülüşünle
Bir de sevginle
Gün mutlu,
Gün umutlu,
Gün aydınlık aksın..
~~GÜNAYDINLAR~~
Ağustosta Görüşürüz
Günaydın sevgili kitap severler
Bugün sizlerle #gabrielgarciamarquez ‘in ölümünden on sene sonra çocukları tarafından yayınlatılmış son romanından #ağustostagörüşürüz ‘den bahsetmek istiyorum.
Kısacık bir hikaye var karşımızda. Çok sevimli, bir yaz rüzgarı gibi peşine takan bir hikaye.
Her sene Ağustos’un 16’sında adaya giden bir kadın. Annesinin mezarı adada. Her sene adaya gidip, annesinin mezarına çok sevdiği çiçeklerden bırakan bir kadın. Bu seyahatleri bir süre sonra birer heyecan rüzgarına dönüşür.
Her bir Ağustos ona ve tekdüzelikten can çekişen hayatına heyecan getirir. Her sene o günü sabırsızlıkla beklemeye başlar. Ta ki bir gün günlük heyecanların ötesinde bir duyguyla bedeni titreyene kadar.
Yine bir Ağustos gezisinde annesinin mezarının, o çok sevdiği çiçeklerle kaplandığını görür. Mezarlık bekçisi her sene belli zamanlarda yaşlı, bastonlu bir beyin mezarı ziyaret ettiğini ve bu çiçekleri bıraktığını söyler.
O zaman anlar annesinin ölmeden evvelki yok oluşlarının nedenini. O anda anlar annesinin neden ısrarla bu adaya gömülmek istediğini.
Başyapıt olacak bir hikaye. Mutlaka okumalısınız.
Ağustosta Görüşürüz 
Gabriel Garcia Marquez
İmdat, 12 Yıl Okul Var!
Bebekler, meme emmekten başka pek bir şey bilmez. Yeni doğmuş bir arının, yeni doğmuş bir insan yavrusundan daha akıllı olduğunu düşünebiliriz. Bal okullu diye bir şey yoktur ;) ama yine de arı, nasıl bal yapacağını bilir.
İnsan yavrusu ise öğrenir. Milyonlarca şey öğrenecek ve arayı kısa zamanda geçecektir. Arı, hiçbir zaman doğduğunda bildiklerinden daha fazlasını bilmeyecektir. Uçuş tekniğini ya da çiçeklerin taş yapraklarına inmeden önceki yavaşlama şeklini geliştiremeyecektir. Uzaktan en güzel çiçekleri bulabilmek için dürbününü icat edemeyecektir… Arının bilgisi hiç değişmeyecek. Oysa, insanların bilgisi durmadan değişir, gelişir.
Biz insanlar, öğrenmek uğruna inanılmaz zaman harcarız. İlkokul için, lise için, üniversite için 9, 15, 17 yıl harcarız. Yalnızca ana sınıfından lise sona kadar 13 yıl eder, günde yaklaşık 6 saatten hesaplarsak, bu da okulda geçirilmiş yaklaşık 13.728 saat demektir! Sınıfta kaldıysak ya da özel bir eğitim alıyorsak, bu süre daha da fazla olabilir.
Öğrenmek uğruna okul dışında da çok zaman harcarız. Tabağınızdaki eti kesmeyi, yüzmeyi, yıkanmak için sabunu kullanmayı, günaydın demeyi, Bowling oynamayı, krep yapmayı, bağcıkları bağlamayı falan öğrenmek için …
Sayfa 14 - Günışığı Kitaplığı
Büyük bir oda. Bahçeye açılan bir pencere
Ortada bir masa
Yanda bir kapı
Daha birkaç şey: Örneğin bir yunus balığı camdan, bir heykel
Sabah. Duvarda gün tanrıları
Rezneler, sedef otları, küpe çiçekleri görünür pencereden
Görünür ama görünmez
Yani hiçbir şey yerinde değil pek. Bugün ne?
Salı! O bile yerinde değil
Bir bardak, bir sürahi yerinden
Bir selam ver günün çiçekleri açsın,
Bir günaydın de bütün gönüller aysın,
Minesi solana dek günün, güneşin..
Bir sözünle, bir gülüşünle bir de sevginle,
Gün mutlu,
Gün umutlu,
Gün aydın olsun..
İyi geceler Dostlar
Hayırlı Sahurlar