EFENDİMİZ (SAV)’İN TEBLİĞ METODU 2
(Hz. Muhammed (sav)’in Emriyle Öldürülen Kişiler)
Muhammed (sav)'in İslam'ı geniş kitlelere ulaştırmasıyla bazı kişiler bunu engellemek için çeşitli faaliyetlerde bulunmaya başladılar. Bazı şairler şiirleriyle Muhammed (sav)'i hicvederken bazıları ise şiirleriyle insanları ona karşı savaşmaya davet etti. Muhammed onlara engel olmak
Bazı insanlar böyle yaşar
Bir şey diyemedim. Kendimi de avutamadım çünkü yine bir kadın cinayeti, taciz veya tecavüz haberi duyacağım diye korktuğumdan televizyonu bile açamazdım ben. Bu haberler öyle çok sıktı ki. Olmaz diye avutamıyordum kendimi. Olabilirdi. Tanımadığınız bir adam gelip sizi öldürebilir, size dokunma hakkını kendinde bulabilirdi. Çünkü güçsüz bir kadındınız. Çünkü yapabilecek gücü vardı ve yapıyordu işte. Kimse suçluya hesap sormazdı. Kurbana sorarlardı 'Orada ne işiniz vardı?' Ama işin en kötüsü. Ölüler katillerine kin bile tutamazdı.
Filiz Puluç
İMÂM MUHAMMED HAZRETLERİNİN TALEBEYE VERDİĞİ EHEMMİYET
İmâm Muhammed (rah.), İmâm-ı Âzam Hazretlerinin talebelerinden müctehid bir zâttır. Hicrî 132 (M. 750) tarihinde Vâsıt’ta doğmuş, 189 (M. 805) senesinde Rey şehrinde vefat etmiştir.
İmâm Muhammed Hazretleri, ilim neşri husûsunda çok gayretli idi. İlim talebelerine maddeten ve manen elinden gelen bütün yardımı yapardı.
Mâlikî Mezhebi’nin meşhur
Uzun zaman oldu bir şeyler yazmayalı tekrar burdayım . Ama bu sefer süslü cümleler kuramayacağım çünkü eteğimdeki taşları dökmek istiyorum birbirinden bağımsız cümleler kurabilirim çünkü bende daha çözmüş değilim bu halimi . Yorgunum . Hep olduğu gibi . Sen benim sol yanım değildin sağ yanımdın ikinci bi kalbimdin ve sen gidince organları iflas eden makineye bağlı bir hasta oldum . Yokluğunda hep anılara bağlıydım onlar tutuyordu beni ayakta. Ne bilim unutmak istemedim belki de istemediğimden değil de beceremeyişimdendir . Hep özledim seni . Her yerde. Mutlu bi haberi beklediğimde , karanlıktan korktuğumda , kendim seçtiğim yanlızlığımda , küçük bir çocuğun umutsuzluğunda , sevginin umudunda ..
Cümle kuramıyorum . Herkese konuşan şu dilim bi sende tutuluyor . Eskiden ruhumu teslim ettiğim o gökyüzü şimdi ruhumu bedenime hapsediyor . Ne yapmam gerektiği ne yapmamam gerektiğini bilmiyorum . Özlüyor muyum ? Çokk .. Gelmeli misin ? Hayır . Gelmeni istiyor muyum ? Evett . Mutlu olacak mıyız ? Hayır . Sahi yanlızca masallar mutlu sonla biterdi . Peki bizim sevgimiz masal gibi değil miydi ? Ki benimki hala öyle ama seninkinden eser yok .
Bayağı oldu yıldızların gökyüzünde süzülüşüne şahit olmayalı . Acaba evrenin bana bi mesajı mıydı ? Belkide seni dilerim diye koruyorlardı beni . Sende yıldızlar gibi benim gezegenimden kaybolduğundan beri her şey sessizleşti .
Gökyüzü hep konuşurdu benimle ama şimdi ..
Şarkılar konuşmuyorlar artık ben ise ,
Konuşurken susuyorum .
Şimdi olduğu gibi .
~ Y.M ~