Hahhaha
Bir kaç ay önce bir aile yakınımızı kaybettik. Her ne kadar akıl sağlığımı korumak için cenaze törenlerine gitmekten mümkün olduğunca kaçınsam da bu sefer gittim. İçimde, uzun zamandır sebepsiz bir ağlama isteği vardı. Durduk yere sokakta, otobüste, iş yerinde filan ağlarsanız insanlar delirdiğinizi düşünebiliyorlar ancak cenazeler bu iş için biçilmiş kaftan. Böyle yerlerde kimse size niye ağladığınızı sormaz. Ağlarımda kurtulurum diye düşündüm. Koyu renk kıyafetlerimi ve söz konusu ölüden tamamen alakasız kederimi giyinip cenaze evine adım attığımda, rahmetlinin karısı çevresinde toplanan kalabalığa, rahmetliyle hatıralarını anlata anlata ağlıyordu. Ölüm tuhaf şey tabii, onca zaman yanında olan insanın orada olmaması tuhaf. Tamda kadının maruz kaldığı bu ani yokluğa üzülüp ağlayacak gibi olmuştum ki, hikâyenin en dramatik anında, Feride yenge’nin ağzındaki takma dişler yerinden fırladı.
Sayfa 53 - İletişimKitabı okudu
Kimseyi doğru düzgün takip etmeyen hesaplar beni takip edince bir mutlu oluyorum hahhaha çaktırmayalım 📚📚😄😄🩵💜
@N_Deniz_Demiriz Arkadaşlar bu hesap da benim ya hani..
Aynı mesajları iki hesaba da atıyorsunuz hahhaha
aaa benden söz ediyorlar hahhaha :))
Aşk bombardımanı ile gerçek aşk arasındaki çok önemli ayrımlardan biri, varlığımıza yüklenen o ilk büyük anlamın hangi hızda şekilde değiştirdiğidir.
Daha üç ay önce bir insanın hayatındaki en önemli kişi iken birdenbire duyulmayan, ötelenen biri haline geldiyseniz bu bir alarmdır.
Hahhaha
Ne atom bombası,
Ne Londra Konferansı;
Bir elinde cımbız,
Bir elinde ayna;
Umurunda mı dünya!
