(A) ve (B) Dershaneleri
(A) ve (B) Dershanelerinde okuma-yazma bilmeyen Arap harflerini bilenler öğretim görür. (A) dershanesinde öğretim Kasım ve şubat ayları arasındadır. Katılıma göre erkek, kadın veya karma şekilde 15-40 arası öğrenci sayısından oluşur. Öğrencilerin yaş sınırı ise 16-45 arasındadır. Cuma günleri hariç her gün 1 saat ders yapılır. Dönem sonu yapılacak sınavda başarılı olana mezuniyet belgesi verilir. B dershanelerinde öğretime başlayanlara günlük yaşamda gerekli bilgiler verilirdi. Söz konusu bu dershaneler dil, ticaret ve sanat dersleri de vermiştir.
Sayfa 93 - Dr. Sinan Ateş, Doç.Dr. Yücel Namal, Muhibbe Erdoğan, Ötüken Yayınları, İstanbul, 2019, s. 93.
Çağdaş bir vatandaş yetiştirmeye aracılık eden bir Millet Mekteplerinde eğitim faaliyetleri sabit ve seyyar olarak uygulanır. Böylelikle A ve B dershanelerinde, halk okuma odalarında, köy yatı dershanelerinde yapılır.
Sayfa 93
Millet Mekteplerinde 1928-1935 yılları arasında erkekler için 33560, kadınlar için 12853 toplamda 47828 (A) dershanesi açılmıştır. Bu dershanelerde ders alan öğrenci sayısı 2.092.392 kişi olup 970.140 öğrenci belge almıştır... 116.119 kişi ise açıktan (A) dershanesi sınavlarına girerek belge aldı. (B) dershanelerinde ise devamlı öğrenci 380. 955, belge alan 240.982, dışarıdan sınavlara girerek belge alan 26.914 kişidir. s. 91-92.
Sayfa 91 - Dr. Sinan Ateş, Doç.Dr. Yücel Namal, Muhibbe Erdoğan, Ötüken Yayınları, İstanbul, 2019, s s. 90-91.
Millet Mektepleri öncesi 1927-1928 yılları arası Halk Dershaneleri olarak açılan bu kurumlar 1928-1935 yılları arası Millet Mektepleri, 1936-1950 yılları arası ise Ulus Okulları adıyla faaliyetlerini sürdürmüştür.
Sayfa 91
Halk Derslikleri harf inkılabı sonrası "Millet Mektepleri" adında teşkilatlanıp halka yeni harfleri öğretme görevi üstlenir.
Sayfa 82
İlk halk eğitim birimi MEB bünyesinde 1926 yılında "Halk Terbiyesi Şurası" adı altında İlköğretim Genel Müdürlüğünde Talim ve Terbiye Dairesine bağlı kurulmuştur. Sonra hazırlanan "Halkı Tenvir Müdüriyeti Umumiyesi" tasarı meclisten geçmemiştir. 1927 yılında "Halk Derslikleri" halk konferansları için çıkarılan yönetmelikle eğitim alamamış ve çeşitli gerekçelerle okuyamamış kişileri Cumhuriyet vatandaşının sahip olması gereken yurttaşlık bilinci ile ulusal kültür ve ülküyle geliştirmek için dersliklerde eğitim faaliyetleri verilmiştir. 1927-28 öğretim yılında 3304 Halk Dersliği 64302 vatandaşa hizmet etmiştir.
Sayfa 81
Dil devrimi Selanik'in Istanbul'a isyanıdır. Selanik'in ve bütün Anadolunun. Osmanlı ordusu, Osmanlı teşkilatı, Osmanlı mimarisi yok edilemezdi. Ama nesillerin birbirleriyle olan devamlılığı bozulabilirdi. Harf inkılabı 600 yılı rafa kaldırdı.
Çöküşe Karşı: Başyücelik Devleti
Necip Fazıl'a göre 1978 Türkiye'sinde her türlü ithalat durdurulmalı ve ekonomi bütünüyle yerli üretim üzerine inşa edilmelidir. Bireylerin uyku saatlerini belirleyecek ölçüde bir disiplin mekanizması kurulmalı, içki, kumar, fuhuş vb. yasaklanmalıdır. Nüfusun artmasını teşvik edecek uygulamalar devreye
Dil Encümeninin bir aylık çalışması sonrası encümen adına İbrahim Grandi'nin Elifba Raporu ve Cevdet Emre'nin yazdığı Gramer Raporu ortaya çıkmıştır.
Sayfa 31
Harf inkılabı hakkındaki görüşler çerçevesinde 1928 Mayıs ayında Dil Encümeni kurulmuştur...Encümenin karşılaştığı sorun hangi alfabenin alınması meselesidir. Osmanlıcada yabancı seslerin hakkını veren alfabe veya yalnızca Türkçe seslerden oluşan alfabe tartışmaları oldu. Bu tartışmaların ışığında iki görüş ortaya çıktı: Birincisi Arap sesleri aynı olmalı,ikinci görüşün sahibi ve tartışmada baskın gelen milliciler Türkçenin sadeleşmesi için harf inkılabı yapılması gerektiğini savunur. Bir diğer sorun "q" meselesidir. Arapçadaki k'nın ka kalın seslileri ke ince seslileri okuttuğundan q alfabeye alınmadı...Türkçe'de yeri olmayan j ve c harflerinin alınması bir diğer noktadır... Komisyon çalışmaları sırasında Kur'an-ı Kerim'i Türkçe yazılığu yazılmaması meselesi Kılıçzade Hakkı Bey'in önerisi ile sakınca olarak görülmemiştir. s. 30-31.
Dr. Sinan Ateş, Doç.Dr. Yücel Namal, Muhibbe Erdoğan, Ötüken Yayınları, İstanbul, 2019, s. 30-31.