Hasbihâl
Er yolunun yolcusu da er gerek;
Her yiğidin kârı değil, dönmemek.
Hasbihâl
Olmazsa zemin, zaman müsait;
Feryâdına âsüman müsâit!
Gönder bana sen de neyse derdin...
Necid Çöllerinde
Yâ Nebî, şu hâlime bak!
Nasıl ki bağrı yanar, gün kızınca, sahranın;
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın!
Harîm-i pâkine can atmak istedim durdum;
Gerildi karşıma yıllarca ailem, yurdum.
“Tahammül et!" dediler... Hangi bir zamana kadar?
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var!
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak;
Hasbihâl
Geçen zaman uçup gitti;gelecek ise belli değil. Sen ancak içinde bulunduğun hâlin sahibisin.
Sayfa 171Kitabı okudu
Hasbihâl
Atâlet fıtratın ahkâmına madem ki isyandır;
Çalışsın durmasın her kim ki davasında insandır.