Hasbıhal
Gönder bana sen de neyse derdin...
Yâdında mı bir zaman ne derdin?
Müstakbeli almayıp hayâle!
Gel biz dalalım bu hasbıhâle!
Edvâr-ı hayât perde perde...
Allâh bilir ne var ilerde.
Sayfa 106 - Ötüken Neşriyat, İstanbul, 2021
Hasbıhal
Sînem olamaz mı âsumânın?
Gökler mi bütün karârgâhın?
Sayfa 100 - Ötüken Neşriyat, İstanbul, 2021
Yâ Nebi...
Şu halime bak
Nasıl ki bağrı yanar gün kızınca sahranın,
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın.
Hârimi Pâkine can atmak istedim durdum,
Gerildi karşıma yıllarca ailem yurdum.
Tahammül et dediler, hangi bir zamana kadar,
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var.
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak,
Önümde durmadı artık ne
Hasbihâl
Müstakbeli almayıp hayale!
Gel biz dalalım hasbihale!
Edvar-ı hayat perde perde...
Allah bilir ne var ilerde.
Sayfa 86Kitabı okudu
Hasbihâl
"Ey nevşe, humarın olmasaydı!
Bidarın iken uyanmasaydım;
Dünya varmış inanmasaydım!"
Sayfa 85Kitabı okudu
ey padişah-ı âlem, düşman mısın zekâya?
erbâb-ı iktidarı gördün mü saldırırsın,
asrında kaldı millet üstadsız, kitabsız,
havf eylerim yakında Kur’an‘ı kaldırırsın.
besmele gûş eyleyen şeytan gibi,
korkuyorsun ”höt” dese bir ecnebî
padişahım öyle alçaksın ki sen,
izzet-i nefsin Arap İzzet gibi!
hamiyyet gamz eden bir pâk alın her kimde
Hasbihâl
Geçen zaman kaybolup gitti. Geleceğin ne olduğu ise belli değil. Sen ancak, içinde bulunduğun ânın sahibisin. Ama o da geçmek üzeredir.
Sayfa 115Kitabı okuyor
Gülünüz, siz de gülünüz, sizler de gülünüz... ≈))
yazar, bir ramazan akşamı, bir arkadaşiyle birlikte görmeğe gittiği «Direklerarası»nı, «Hasbihal» başlıklı imzasız bir yazısında şöyle anlatıyor:
(...) Anadolu kurtuluş ve bağımsızlık mücadelesi yaparken yabancı işgali altında bulanan İstanbul kadını özgürlüğünü ilân etmiş! Bir takım kadınlar yatak odasındaki kıyafetlerle sokağa dökülmüşler. Gözlere çekilen sürmeler, dudaklara sürülen kırmı-zılar, yüzlere sıvanan pudralar ta karşıdan fark olunuyor. Tuvaletli zülüfler şakaklara dökülmüş, başlarda şapkadan başka bir nesneye benzemeyen bir şey! Enseler, kollar, göğüsler baştan başa çıplak. Uçları dizlerde sona eren kısa mantolar. Dizlerden aşağı şeffaf çoraplar... Altın, elmas bilezikli kollar va kocasının, yahut yabancı bir erkeğin koluna sarılmış. (...) - Şimdi seni tiyatroya götüreceğim göreceksin ki orada da kadın, erkek localarda birlikte oturuyorlar. Bu mantolar da çivilere asılıyor. (...) Kadıköy ve Tepebaşı tîyatrolarında ise localardan başka koltuklarda, sandalyelerde de erkeklerle yanyana oturuyorlar. Bunun daha ilerisi var: birahanelerde beraber içenlere ne diye-ceksin?...
(Sebilürreşad 1923 c XXI. sayı 523-529.1
Sayfa 205 - PdfKitabı okudu
safahat alıntısıdır paylastıgım onayladıgım anlamına gelmez
Kafes Arkasında
ey padişah-ı âlem, düşman mısın zekâya?
erbâb-ı iktidarı gördün mü saldırırsın,
asrında kaldı millet üstadsız, kitabsız,
havf eylerim yakında Kur’an‘ı kaldırırsın.
besmele gûş eyleyen şeytan gibi,
korkuyorsun ”höt” dese bir ecnebî
padişahım öyle alçaksın ki sen,
izzet-i nefsin Arap İzzet gibi!
hamiyyet gamz eden bir pâk alın her
Hasbihâl
Müstakbeli almayıp hayâle!
Gel biz dalalım bu hasbihâle!
Edvâr-ı hayât perde perde...
Allâh bilir ne var ilerde.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Diyor Kur'an: "Bilenler, bilmeyenler bir değil... Heyhât
Nasıl yeksan olur zulmetle nûr, ahyâ ile emvât!" (diriler ile ölüler)
Bu hikmetler bedîhîdir senin indinde elbette:
Fakat, çok sevdiğimdendir ki, tekrar eyledim işte.
Hasbihal Şiirinden Bir Bölüm
Sayfa 290 - Beyan YayınlarıKitabı okudu