Taze bir yara ağzı gibiyim bugün.
Kendime kan, kendime acı.
Baştan başa sızı.
İtten aç, yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille sevmelerim,sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar fermanım yazar
Nolur gel,
Ay karanlık.
Hırsla çakarım kibriti,
İlk nefeste yarılanır cıgaram,
Bir duman alırım, dolu,
Bir duman, kendimi öldüresiye.
Biliyorum, "sen de mi?" diyeceksin,
Am a akşam erken iniyor mahpusâneye.
Ve dışarda delikanlı bir bahar,
Seviyorum seni,
Çıldırasıya...
Sayfa 38
Deli kadınlar iyidir onları çok severim çünkü ne kahkahaları tutsak ne gözyaşları sınırlı, ne arzuları mahpus, ne öfkeleri prangalıdır...
Yokluğun, cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini...
Bir ufka vardık ki artık yalnız değiliz sevgilim
Ahmet Arif
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık...
Ve zehir - zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık...
Sayfa 33
"Bir ben bileceğim oysa
ne âfât sevdim."
Sayfa 169Kitabı okuyor
Şarkılar bilirim çığ tutmuş
Resimler, heykeller, destanlar
Usta ellerin yapısı
Kolsuz, yarı çıplak Venüs
Trans-nonain sokağı
Garcia Lorca'nın mezarı,
Ve gözbebekleri Pierre Curie'nin
Kar altındadır.
Öfke, şiirin varoluşunun gizli duygusudur; kimi şairde, Ahmet Arif 'te olduğu gibi yüzeye çıkar, kiminde gizliliğini korur. Bu bağlamda öfkesiz şiir olmaz. Öfkesiz olan, övgü şiirleridir, övgü şiirlerinin yüzde doksandan fazlası da "şiir" değildir.
Sayfa 181 - Adnan Binyazar'ın "Öfkenin ve İnceliklerin Şairi" yazısındanKitabı okudu
Şair şairden öğrenmez, ama onun ne yaptığını bilir
Sayfa 179 - Adnan Binyazar'ın "Öfkenin ve İnceliklerin Şairi" yazısındanKitabı okudu
Neden, neden alnındaki yıkkınlık,
Bakışlarındaki öldüren buğu?
Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri...
Nasıl da almış aklımı,
Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,
Dost, düşman söz eder kendi kavlince,
Kınanmak, yiğit başına.
Bu, ne ayıp, ne de yasak,
Öylece bir gerçek, kendi halinde,
Belki, yaşamama sebep...
Sayfa 32
Gelgelelim,
Beter, bize kısmetmiş.
Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
Susmak ve beklemek, müthiş
Genciz, namlu gibi,
Ve çatal yürek,
Barışa, bayrama hasret
Uykulara, derin, kaygısız, rahat,
Otuziki dişimizle gülmeğe,
Doyasıya sevişmeğe, yemeğe...
Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
Sayfa 31
" Ve hep olmayacak şeyler kurarım,
Gülünç, acemi, çocuksu... "
Sayfa 36 - Metis Yayınları
" Nasıl da almış aklımı,
Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdân "
Sayfa 32 - Metis Yayınları