Hatice Etik
@haticeetik
Mat. Öğr.
Lisans
Ankara
Van, 17 Ocak
273 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Dinlediğim en gerçekçi konuşmalardan biri.
'' Olanaklar eşit değil ama başarı herkes için eşit tanımlanmış durumda. ''
youtu.be/czotJvJxWHU
10.03.23 01.37
Bu fotoğrafı yurttan ayrıldığımız gün çekmiştim. Yurdumuzun kedisi namıdiğer Fiko : D
Bazen düşünüyorum acaba bizi hatırlıyor mu veya özlüyor mu diye.
Her zaman yanımıza gelen Fiko , o gün öylece uzaktan ve gözlerini kısarak bakmıştı bizlere. Sanki her şeyi biliyor gibi, ülkede yaşanan bu acının farkındaymış gibi. Sevdiklerine veda etmek istemeyen biri gibi uzaktan bakmıştı sadece.Depremden sonra yaşanılan kelebek etkisinin en doğal örneği belki de.
Biliyorum ki artık birçok kişinin hayatı değişecek. Yeni şehirlere ve yeni yüzlere alışacaklar . Ama insan memleketini hiç unutur mu? Sosyal medyada okuduğum bir duvar yazısı vardı; "Umudunu yitirme geri döneceğiz Hatay!" diye . Görünce o kadar duygulandım ki , yıllar önce yaşadığımız 2011 Van depreminden sonra Konya' ya gelirken yanlış hatırlamıyorsam, yolda gördüğüm o yazıyı hatırladım: " Bizi unutmayın ve geri dönün. " şeklinde bir ifadeydi. O yaşta bile çok hüzünlenmiş ve buruk hissetmiştim. Depremi yaşayan insanların ne yaşadıklarını ve ne hissettiklerini tahmin edebiliyorum.
Umarım hayatları iyi yönde değişir. Çocukluklarını ve gençliklerini yaşadıkları , anılarını oluşturan o güzel sokakları yine eskisi gibi bulurlar.
Okur Takip Önerileri
Ştoltz :
"Senin hüznün ve sıkıntın güçlülüğün belirtisi . Canlı, araştıran asla hoşnut olmayan bir zekâ bazen hayatın sınırlarının dışına çıkmaya kalkışır , cevap bulamayınca melankoliye dalar. Hayattan zevk alamaz. "
İvan Gonçarov
03.03.2023 01.22
Her gece veya fırsat buldukça dalıp gittiğim o manzaram. Benim manzaram diye nitelendirdiğim. Buradan bakınca herkesin farklı bir manzarası, belki de uzun uzun dışarıyı izlediği farklı bir penceresinin olduğunu fark ediyorum. Bazı zamanlar aynı kişileri görür gibi oluyorum. Herkes farklı bir açıdan yorumluyor yaşamı. Bu zamana kadar ne çok manzaram oldu. Her zaman ayrıldığım evdeki manzaramı özleyip , yeni manzaramı hiç sevmedim. Sanki önceki manzarama ihanet ediyor gibi hissettim:D
Yaşamı boyunca tek bir manzarası olan tek bir mahallede yaşayan insanlara çok özendim. Bazen de farklı mekânlarda yaşamanın, farklı düşünce yapılarını geliştirebilecegini düşündüm . Çünkü Şükrü Erbaş 'ın dediği gibi ; " Hayatı tek bir çizgide tutmak tükenmektir. " diye düşündüm.
Zaman geçtikçe yeni manzara, artık benim manzaram oldu. Dışarıyı uzun uzun izlemeyi sevdim. Arabaların hızla geçişini , insanların davranışlarını izleyerek kendimce anlamlar çıkarmaya çalıştım. Bazı zamanlar ise sadece hayatın acımasızlığı üzerine çok fazla kafa yordum. Hiç bir şey değişmese bile. Çoğu zaman öylece dalıp gittim. En çok bu anlarımı anlayamıyorum. Hiç bir şey düşünmeden, dalıp gitmek... Belki de çok fazla düşünmekten, düşündüğünü fark edememektir , kim bilir?
Her neyse bu manzaram da belki yıllar sonra değişecek ve özleyeceğim. Geride bıraktığım diğer yedi manzaram gibi...
:D
"Adını bilmediğim bir şey...
Belki bir çelişki, belki de sadece bir ihtimal.
Ya da tamamen imkansızlık.
Fakat susmuyor içimde ki o sokak boyu çığlık.
Geçmiyor gözyaşından arda kalan hıçkırık.
Adını bilmediğim bir şey bu.
Umudun kıyısız tarafı, gecenin sabahı ve günün ilk sigarası.
Adı yok, yarım kalan bir konuşma bu..."
Albert Camus