Bu konuyu yıllarca düşündüm ve pek mantıklı olmasa da bulabildiğim tek açıklama, bende bir terslik olduğu, mekanizmada bir aksaklık, mekanizmanın işlemesini aksatan bir bozukluk olduğu. Ahlak zaafından söz etmiyorum. Aklımdan, zihinsel yapımdan söz ediyorum. Sanırım şimdi biraz daha iyiyim; yaşlandıkça sorun hafifler gibi oldu; ama o zaman, otuz beş, otuz sekiz, kırk yaşlarındayken yaşamım hiçbir zaman gerçekten bana ait değilmiş, hiçbir zaman benliğimi gerçekten bulmamış, hiçbir zaman gerçekten olmamışım duygusu vardı içimde. Ve kendim gerçek olmadığım için de başkalarının üzerindeki etkimi, beni sevenleri yaralayabileceğimi, incitebileceğimi kavrayamıyordum.