Bir, Yaradan demek. İki, karanlık kaos.
Üç, dünyadır, kâinat yani. Üç kadeh en iyisi bence.
Zaten üçüncüde güneşi damla damla içersin,
Sonrakilerle de gök kubbeyi içine çekersin.
Bizim gibi adı çıkmış, yaşı ilerlemiş
Bekâr insanların avantajı da bu:
Başkaları yediklerini, acınası halde, kıtı kıtına,
Karısı ve çocuklarıyla her gün paylaşmak zorundayken,
Bizler istediğimiz zaman bir arkadaşla
Yemenin tadını bol bol çıkarabiliyoruz.
Önden alınan birazcık peynir ,
Dilin şarabın tadını daha iyi almasını sağlar.
Sizin kafanızda, bilgi ile yanlış
Hamur gibi yoğrulup birbirine girmiş.
Dünya bir gemi , denmiş atasözümüzde,
Akıl yelkeni , fikir dümeni,
Kolla kendini , göreyim seni .
Bana dostluğunuzu gösterin şimdi.
Bir el diğerini yıkar, biliyorsunuz.
Ya, görün işte. Ayaklarınız varsa tökezlemek kader. Yoksa bu düz zeminde takılıp düşecek ne var?
Ama sürçtü ayağım işte çünkü herkes
Sürçme taşını içinde taşır.
“Zaten herkes ayağının takılacağı o melun taşı kendi içinde taşımaz mı?”
-Heinrich von Kleist
Bırak keder ve can sıkıntısı gevezeliklerine devam etsin,
Mutluluk dilsizdir.
Denizdeki bir gemiden farkımız yok onun gözünde,
Bizi canının istediği yere sürükleyip duruyor,
Mecburuz dalgasıyla birlikte yol almaya.
Böylesine bir dalga yatıştırılamaz.
Güneşin yalnız sana mı doğduğunu sanıyorsun ey budala?
Güvensizlik ruhun vebasıdır.
Hasta bir göze herkes, hatta en saf ve suçsuz olan bile
Cehennem zebanisi gibi görünür.
İnsan çoğu kez korkunç düşüncelere cesaret eder de
Uygulamaya gelince dehşet duyar.
Ve insan çoğu kez hiç beklenmeyen bir şeyi yapar;
Belki de özellikle beklenmediğinden.