Dünyayı böyle bir adaletsizlik içinde görmenin verdiği acı ne kadar şiddetli ise, kendi kalbindeki dürüstlükten duyduğu iç sevinç de o nispette büyüktü.
İnsan gençken kendine kahramanlar arar: Benimkiler de oldu:
Heinrich von Kleist, Caroline de Guenderode, Gdrard de Nerval, Otto Weininger.
İntiharlarından sarhoş bir halde, sadece onların sonuna kadar gitmiş olduklarından, karşılıksız veya doyasıya yaşadıkları aşklarının, delişmen bilinçlerinin ya da felsefi sabırsızlanmalarının doğru sonucunu ölümle çıkardıklarından emindim.
Nadide bir gülü bulmak uğruna tüm çayırları yaktım.Anladım ki gülü değerli yapan çayırlar, iyiliği yüce kılan karanlıklarmış.
'Her an ayağımız tökezleyip düşebiliriz. Zaten herkes ayağının sürteceği o melun taşı kendi içinde taşımaz mı?''
Kalbimde senin adına konuşan bir ses var.
Sayfa 32
Yalnızca kendi ortamımda mutlu olabilirim, çünkü ancak o zaman gerçeğin ta kendisiyim.
HEINRICH VON KLEIST
“ ‘Eksik olan’ diye yazar, ‘bir iletişim aracı. Sahip olduğumuz tek şey bile, dil bile buna yeterli değil, ruhu resmedemiyor, bize aktardığı sadece kırık dökük parçalar.“
