Vallahi ölüler bizden daha mutlu. Evet, evet, her zaman değil ama, bazen daha mutlu...
Sayfa 86 - Kor KitapKitabı yarım bıraktı
...Şehre benzeyen bu yerde,
kendimizi kaybolmuş gibi hissediyoruz...
evrensel-basım yayıneviKitabı okudu
--- O kadar güzel ki, gerçek olamaz...
evrensel-basım yayıneviKitabı okudu
...Onlar ne maddi ne de manevi 1sarhoşluk için dedirler.Tüm güçleriyle ve tüm saglıklarıyla oldugu gibi, onlar tüm bilinç leriyle de burada toplanıyorlar.Tüm insanlıgın çılgınlıgı yüzünden, onlara zorla kabul ettirilen deli rolünü 1kez daha oynamak için. Susuşlarında, hareketsizliklerinde, yüzlerini saran maskenin sonsuz sessizliğinde ne denli hayal,ne denli korku,ne denli veda olduğu okunabiliyor.Bunlar büyük kahramanlar değiller.Ama onların özverilerinin büyüklügünü ve değerini,onları görmemiş olanlar hiç1zaman anlama şansına sahip olamayacaklardır....
evrensel-basım yayıneviKitabı okudu
...Zaten yavrum, insan burada 1kere 1vida düşürdü mü mahvoldu demektir! Dörtayak olup da, ellerinle yeri araştırsan, 1şey bulamazsın. İnsan parmaklarını ve ellerini hayvanlar gibi kullanıyor, yani onlarla iş göremiyor vesselam...
evrensel-basım yayıneviKitabı okudu
ama bu duygunun tarifi yok kesinlikle sonsuz efsane :)))
...lnsan bitkinlik derecesinde yorgun olduğu zaman ancak iyiliğini tattıgı bu müphem işsizlikten, sonsuz zevk duyuyordu...
evrensel-basım yayıneviKitabı okudu
var böyle tipler elbette :)))))
- Şimdi hiç1şey düşünmüyorum.
- Ben de düşünmüyorum.
- Ben de...
---Ben düşünmeyi ömrümde denemedim.---
evrensel-basım yayıneviKitabı okudu
...Mola verdigimiz zaman, insanlığın kirli 1tortusu gibi görünen, alçıdan yapılmış heykellere benziyorduk.
Yine yola koyuluyoruz. Susuyoruz ve eziyet çekmekteyiz. Yüzler buruşuyor, toz tabakalarının yarattıgı cüzzam tablosu içinde korkunç ve durgun kalıyor. Bitmeyen çaba, bizi gerginleştiriyor, bize benligimizden taşan 1kesiklik veriyor, bizi her şeyden igrendiriyor...
Gerçek dünya hüzün veren renkleriyle artık karşımızda, arkamızda enkaza dönüşmüş evler yığını…
Sayfa 211Kitabı okudu
Kendimizi kadere, daha doğrusu tesadüfe bıraktık.
Henüz erişemediğimiz mutluluk, dünyamızdaki en doğru mutluluktur.
Her şeyi yeni baştan yapmak gerekli olacak. Evi mi yapacağız yoksa bahçeyi mi? Evi de yapacağız bahçeyi de... Onlar ne kadar yıkılsalar, biz onları o kadar çok yeniden yapacağız.
- Başlangıçta çok fazla düşündüm, çok akıl yürüttüm, çok hesap yaptım ... Şimdi hiçbir şey düşünmüyorum.
- Şimdi hiç şey düşünmüyorum.
- Ben de düşünmüyorum.
- Ben de...
-Ben düşünmeyi ömrümde denemedim.
Evet birbirimizden başka başkayız ama gene de birbirimize çok benziyoruz.
Bizi birbirimizden ayıran yaş, kültür ve çevre farklılıkları birbirimize benzememize, ayni insanlar olmamıza engel değil.